Anglikanska crkva, držeći se vere koja je jedanpun predana svetima, ispoveda sledeće:
Svoju veru u Sveta pisma, Staroga i Novoga zaveta, prihvatajući Reč Božiju za vodič vere i prakse.
Svoje verovanje prema Veroispovedanjima: Atanasijevom, Nikejsko-carigradskom i Apostolskom.
Svoju veru u božansko uspostavljanje svetih Tajni krštenja i Gospodnje večere, zatim u doktrine o milosti Božijoj.
Crkva priznaje i pridržava se episkopata, ali ne kao Bogom danog prava, već kao drevnog i poželjnog vođenja crkvene zajednice.
Crkva istrajava u liturgiji, koja nije važnija niti represivna prema slobodnoj molitvi, prihvatajući Knjigu zajedničke molitve iz 1662 godine, uz pridržavanje pune slobode da uradi izmene i dopune iste, kako bi se na najprimreniji način poslužilo potrebama vernika pod uslovom da sadržaj vere ostane očuvan.